Terug naar de welkomstpagina   Welkom - Studiereis - Landen - Reisschema - Foto's - Gastenboek
Nieuws
 

 
Nieuws
    

Nieuws

Arm en rijk

Geplaatst op Zondag 3 December 2000, 21:00 uur lokale tijd vanuit Manilla, Filippijnen

Hoi allemaal,

Dit was de tweede dag in de Filippijnen, en ik heb al zo ontzettend veel te vertellen.

Toen ik aankwam op het vliegveld hier was het al direct heel anders dan op de andere vliegvelden waar ik geweest was. Alles is net wat minder verzorgd. Afbladderende verf, kromme systeemplafonds, bruine vloeren, enzovoort. Toen ik naar het toilet ging stond er al meteen een Filippino klaar die voor mij de kraan open deed, zeep op mijn handen deed en klaar stond met een papiertje zodat ik mijn handen droog kon maken. Helaas voor hem had ik op dat moment nog geen filippijns geld bij me. Vervolgens moest ik een kwartiertje wachten voordat ik aan de beurt was bij de douane (waar ik overigens snel en zonder problemen door kwam), en vervolgens nog een kwartiertje op mijn koffer.

Frans had een beschrijving gegeven hoe ik moest lopen om John te ontmoeten die me op zou halen. Nadat ik duizend keer "no thank you" gezegd had tegen iedereen die mijn koffer wilde dragen, een taxi wilde regelen of geld wilde wisselen, ontmoette ik John die me in de auto naar het huis van de nederlandse ambassadeur zou brengen. Onderweg heb ik al heel wat dingen gezien. Straatkinderen die op de treeplanken van de auto gaan staan om naar binnen te kijken met een zielige blik, kinderen die dingen proberen te verkopen, krotten langs de rivier, het chaotische verkeer hier. Het verkeer was nog aardig rustig, maar het was nu al een chaos. Degene die het brutaalst is heeft voorrang en meer regels bestaan er niet. De overheid neemt niet eens meer de moeite om rijbanen aan te geven want daar houdt toch niemand zich aan. Als er nog een auto naast past dan doen we dat toch gewoon? 4 wheel drives zijn hier erg populair bij de mensen die het kunnen betalen, want dat heb je wel nodig met al die gaten in de weg. Als het een erg diep gat is willen ze er nog wel eens een plaat staal overheen leggen, maar soms ook niet.

Toen we bijna bij onze bestemming waren gingen we de wijk binnen waar de ambassadeur woont. Om de wijk staan een grote muur en om er binnen te komen moet je langs een security post. Bewoners kunnen een sticker kopen voor op de auto zodat ze gewoon door kunnen rijden. Als je meer dan 12 auto's hebt kan je korting krijgen. Heb je die sticker niet dan moet je je rijbewijs afgeven, anders kom je er niet in.

In de wijk zitten er ineens geen gaten meer in de weg en zie je ook niet meer overal troep liggen. We zijn er overal verkeersdrempels want anders gaan die rijkelui met dure auto's toch alleen maar scheuren. Rondom elk huis staat vaak alsnog een flinke muur. Vaak staat er ook nog een of twee beveiligingsmannetjes voor. Het huis van de ambassadeur heeft zo'n half ronde oprijlaan zodat je tot voor de deur kan rijden zodat je niet nat wordt als het regent. Binnen moesten we onze schoenen uit doen om het parket en marmer te beschermen. In een erker zat Sinterklaas met een paar zwarte pieten temidden van zo'n 50 kinderen met een stuk of 40 bijbehorende ouders. Het huis is ontzettend groot. Ik heb maar een heel klein gedeelte gezien maar alleen de hal al leek een balzaal. En de ambassadeur woont er aleen maar met z'n vrouw. Om het huishouden te doen hebben ze 10 man personeel, en voor buiten ook nog eens 2 man bewaking, iemand voor de tuin, voor het zwembad, enzovoort. Ik heb in ieder geval lekker pepernoten en banketstaaf gegeten.

Daarna zijn we nog bij iemand anders langs gegaan en hebben we even wat gedronken op de veranda, met uitkijk op de tuin met zwembad (met een groot drijvend bloemstuk met allemaal orchideeën erin), palmbomen en een leuk tropisch tuinhuisje. Het had een paar keer wat geregend maar verder was het een aangename temperatuur van zo'n 28 graden. Zo op de veranda onder de fan aan het plafond was het bijna paradijselijk vertoeven.

's Avonds hebben we ribbetjes gegeten in een restaurant en zijn we naar een filippijnse karaoke bar gegaan. Het is hier de gewoonte dat je eerst een half uur voor gek gezet wordt voordat je een liedje mag zingen. Ze zijn altijd dol op buitenlanders dus ik zag de bui al hangen, maar gelukkig hoefde ik niet te zingen. Frans heeft nog "zie ginds komt de stoomboot" gezongen, en daarna samen met John een nummer uit The Phantom of the Opera. Dat ging zo goed dat John zich nooit meer durft te vertonen in dat cafe....

Vandaag zijn we langs een boel vrienden van Frans en John geweest en heb ik gezien waar ze eerst gewoond hebben.

Ik ga zo maar eens naar bed want morgen vlieg ik al om 8:15 uur naar Boracay. Ik heb er van iedereen ontzettend mooie verhalen over gehoord, dus ik ga eens kijken of die waar zijn.

Groeten,

Bas.

Terug naar het overzicht.

Links