Nieuws

Weer thuis...

Geplaatst op Woensdag 13 December 2000, 13:20 uur vanuit Apeldoorn, Nederland

Hoi allemaal,

Het zit erop! De reis is afgelopen, ik ben weer thuis in Nederland.

De reis verliep voorspoedig. Mijn oom heeft me gisteren naar het vliegveld gebracht. Het was wel aan de vroege kant, maar dat kwam zo het beste uit, en je kan beter even moeten wachten dan je moeten haasten. Voordat ik het restaurant in mocht moest ik eerst mijn koffer en tas openmaken voor inspectie. Ook vroegen ze waarom ik in de Filippijnen was en waarom ik alleen reisde. In het restaurant heb ik wat gegeten en gedronken en gewacht. Op het kantoor van Singapore Airlines hadden ze verteld dat het inchecken om half 4 zou beginnen (de vlucht was om 6 uur 's avonds). Dus tegen half 4 ging ik weer naar buiten (langs de controlepost dus) om 200 meter verderop weer naar binnen te gaan om in te checken. Daar wilden ze eerst mijn paspoort en ticket zien, daarna moest alle bagage door het rontgenapparaat en ik door een metaaldetector. Daarna bleek dat het inchecken nog niet begonnen was dus moest ik nog een half uur wachten.

Om 4 uur kon ik inchecken. Ik had zoveel mogelijk zware dingen in mijn handbagage gestopt omdat ik op de heenreis al ruim 21 kg aan bagage had. Officieel mocht ik 20 kg meenemen. Normaal doen ze niet moeilijk als je niet meer dan 25 kg meeneemt, maar in de Filippijnen weet je het maar nooit. En ik had nog nooit meegemaakt dat ze handbagage controleerden op gewicht. Toen ik mijn koffer en kostuumtas op de band gezet had om te laten wegen, zag ik dat het display 90.1 aangaf. Een eenheid stond er niet bij. De man achter de balie zei er niets van, dus het zal wel een of andere vreemde eenheid zijn, dacht ik. Toen mijn bagage van de band af was, zag ik dat het display 58.1 aangaf. Dat zou betekenen dat mijn bagage 90.1 - 58.1 = 32 zou zijn. 32 kg kan het nooit geweest zijn, dus waarschijnlijk was het weegsysteem gewoon kapot.

Daarna moest ik nog door de douane. Er stonden een paar Filipino's voor mij. Zij moesten een voor een hun handbagage laten wegen! Ik sloot voor de zekerheid maar gewoon achteraan in de rij, want stiekem langs glippen leek mij niet de meest verstandige manier. Maar gelukkig gebaarde de douanier dat ik gewoon door kon lopen. Europeaan zijn heeft zo zijn voordelen....

De volgende post was de luchthavenbelasting. 550 pesos of 11 US dollar, contant te betalen. Gelukkig wist mijn oom dat en had ik genoeg contant geld bij me. Aan filippijnse pesos heb je namelijk niet veel in het buitenland, omdat ze niet uitgevoerd mogen worden in grote hoeveelheden. Ik las laatst in een filippijnse krant dat een geldsmokkelaar opgepakt was. Hij had ter waarde van 39 miljoen pesos (2 miljoen gulden) aan contanten bij zich. Hij had ook nog twee keer 5 miljoen pesos in zijn handbagage om de douaniers om te kopen, alleen werkte dat deze keer niet.

Na de luchthavenbelasting kwam de paspoortcontrole: joepie, weer een stempel erbij in mijn paspoort. Na deze controle kon je eindelijk duty free gaan shoppen, maar echt veel interessante dingen hadden ze niet. Wel een halve kilo M&M's voor maar 5 gulden! Toen ik lekker van mijn M&M's zat te smikkelen zag ik dat twee meisjes die op de kindercreche moesten passen naar mij zaten te kijken en te giechelen, dus die heb ik ook maar wat M&M's aangeboden.

Toen het tijd was om te boarden liep ik richting de gate. Daar was de volgende controle alweer. De handbagage moest nogmaals door een rontgenapparaat en iedereen werd gefouilleerd en gescand met een metaaldetector. Maar dat was niet de laatste controle, want net voor de gate waar je je instapkaart af moest geven moest je ook nog even je handbagage openmaken.

De vlucht van 3 uur was niet anders dan andere vluchten. Ik had een stoel aan het gangpad dus een klein beetje meer beenruimte dan normaal.

In Singapore heb ik de telefoonkaart die ik nog had even opgemaakt en wat rondgekeken in de tax-free shops. Bijna alles in die shops is geimporteerd uit Europa! De importkosten doen het belastingvoordeel weer teniet, dus heb ik maar niets gekocht.

Op de ruim 12 uur durende vlucht terug naar Nederland had ik een stoel bij de nooduitgang aan het gangpad, dus een zee van ruimte! Heerlijk gewoon. Lekker je benen kunnen strekken terwijl je een beetje in je stoel hangt te dutten. Ik moet zeggen dat ik me aardig fit voel, dus ik heb nog aardig wat slaap meegepikt in die vlucht. Ik heb dan ook maar 1 film gezien: Toy Story 2.

De landing verliep best wel goed. De piloot moest wel een paar keer corrigeren, maar ik hoorde net op de radio dat het (vlieg)verkeer aardig wat last gehad had van een storm. Nou, ik niet dus.

Op het station in Apeldoorn stond mijn vader op mij te wachten om mij op te halen. En daar eindigde mijn reis.......

Groeten,

Bas.

Terug naar het overzicht.